Dywany we wnętrzu

Dywany: bezcenne dekoracje wnętrz

Z kobiercami jest tak, jak z każdą autorską sztuką: umiejętnie wyeksponowane podkreślają rangę i urodę wnętrza. I tak jak każda sztuka: mogą one być świetną lokatą środków, pod warunkiem, że dobrze oszacujemy ich wartość Aby wydobyć z dywanów całe piękno, warto pamiętać też o kilku zasadach dekorowania nimi wnętrz. Podstawową zasadą dekoracji wnętrz jest dobór dywanu do podłogi pomieszczenia. Warto pamiętać, że kontrastowe tło idealnie podkreśla urodę dywanu. Kobierce ciemne lub o intensywnych barwach, najlepiej prezentują się na jasnych parkietach, jasnym drewnie lub marmurach. Jasne dywany – odwrotnie, idealnie odnajdują się na terakocie lub ciemnych deskach.

Dywany jako dekoracja wnętrz

Nie ma ścisłych zasad łączenia określonych stylistycznie mebli z konkretnymi wzorami wschodnich dywanów. Zależy to od konkretnego wnętrza i temperamentu właścicieli. Dla jednych geometryczne wzory idealnie uzupełnią pokój wypełniony antykami, dla innych będą świetnie współgrały z nowoczesnym designem.
Funkcja pomieszczenia nie narzuca tutaj ograniczeń: nawet nowoczesne, luksusowe łazienki są dobrym miejscem na dywan, który podkreśla ekskluzywność ich wnętrz. Klimy są idealne do dekoracji dziecięcych pokoi, natomiast dywany gabbeh do wiejskich gospód i domów letniskowych. Dywany wykorzystane w miejscu pracy, dodają mu ludzkiego wyrazu – dlatego warto „zmiękczyć” nimi wnętrze biura, butiku czy pracowni. Niektóre dywany można też wieszać na ścianach. Kobierce Kaukazu to idealna dekoracja do ozdobienia przestrzeni nad łóżkiem.

Ocena wartości kobierców

Dywany tworzą nie tylko anonimowi autorzy, ale również znani artyści tej sztuki, tacy jak Teherańczyk Rasam Arabzahde. W cenie (i niezmiennie: bardzo wysokiej jakości) od dawna są kobierce projektowane w Iranie. W ocenie wartości dywanu uwzględnia się liczbę węzłów, jakość zdobień i surowców, technikę farbowania oraz stan kobierca. Trudniejsza jest ocena wartości samego wzoru; jedyną wyraźną wskazówką są tu asymetryczne niedoskonałości ornamentów, które wskazują na wyrób ludowy pochodzący z małej faktury.
Podobnie jak w przypadku malarstwa, cenę dywanu podnosi wystawienie go na aukcję przez prestiżowy dom aukcyjny. Do wyceny kobierca niezbędna jest też wiedza na temat daty jego wykonania. Trudno jednak ją zdobyć: wynika ona ze skomplikowanej analizy stylistyki, sposobu i surowców wykonania oraz okazjonalnie widniejącego na dywanie podpisu. Wiarygodne dane na temat wieku dywanu daje analiza barwników, na podstawie której ocenia się, w jakich latach były one stosowane w kraju pochodzenia kobierca. W przypadku najcenniejszych okazów stosowana jest metoda radiowęglowa.
Czasem na dywanach utkana jest data jego powstania, niemal zawsze podana według muzułmańskiego kalendarza księżycowego. Nie jest to jednak ani pewny dowód, ani częsta praktyka. Podobnie nieczęsto na kobiercach podpisują się mistrzowie – większość z nich ze względu na nakazy Koranu nie sygnuje swoich arcydzieł. Jeśli jednak dywan posiada nazwisko mistrza, zwykle widnieje ono wewnątrz kartusza znajdującego się w górnej części kobierca, na fartuszku, lub ukryte między dekoracjami.